Лінкі ўнівэрсальнага доступу

«У мяне быў заплечнік, 200 даляраў і доказы пра гвалт над 65 людзьмі». Гісторыя пінскай актывісткі


Алена Шымоліна
Алена Шымоліна

Пінская грамадзкая актывістка, юрыстка, кіраўніца дабрачыннай арганізацыі «Палеская дабрыня» Алена Шымоліна празь перасьлед уладаў была вымушаная зьехаць зь Беларусі.

У часу выбарчай кампаніі яна дапамагала ініцыятыўнай групе Сьвятланы Ціханоўскай і была назіральніцай на выбарах у Пінску. Актывістка сьцьвярджае, што здолела вывезьці за мяжу доказы гвалту сілавікоў над пінчукамі і хоча прыцягнуць вінаватых да адказнасьці. Жанчына зьехала зь непаўналетняй дачкой у кастрычніку ва Ўкраіну, потым пераехала ў Польшчу, цяпер у Чэхіі.

Глядзіце размову цалкам на відэа.


Тут фрагмэнты гутаркі з Аленай Шымолінай.


Што адбывалася ў Пінску ў жніўні 2020 году


— У Пінску людзі прагнулі пераменаў. Я была незалежнай назіральніцай на ўчастку № 17 на працягу тыдня. 9 жніўня мяне выгналі з участку, пасьля таго як я заявіла, што маю права прысутнічаць пры ўскрыцьці урнаў. Калі выкідалі, участковы ўдарыў дубінкай. Праз 2 гадзіны вывесілі пратакол, паводле якога перамог Лукашэнка, і ён не адпавядаў ніводнай лічбе праведзенага мной апытаньня выбарнікаў. Па маіх дадзеных, 1450 людзей прагаласавалі на ўчастку, каля 700 чалавек — за Сьвятлану Ціханоўскую, каля 380 — за Лукашэнку, астатнія галасы прапарцыйна падзяліліся паміж іншымі кандыдатамі.

Незадаволеныя афіцыйнымі вынікамі людзі сталі зьбірацца на цэнтральнай плошчы Пінску і патрабаваць выніковага пратаколу. Нас было шмат, людзі стаялі мірна, насупраць — сілавікі. Выйшаў старшыня выканкаму. Да яго накіравалі пяць «парлямэнтэраў», якія патрабавалі выніковага пратаколу, бо мы былі ня згодныя з тымі лічбамі ў пратаколах, якія вывесілі на ўчастках. Праз 2 гадзіны «парлямэнтэраў» з будынку выпусьцілі, пратаколаў ім так і не паказалі. І тады пачалося супрацьстаяньне.

«Горад фактычна быў у нашых руках некалькі гадзін»


— Перад гэтым мы сьмяяліся, бо горад невялікі, мы адзін аднаго ведаем — у сваяцтве, кумаўстве — паміж сабой усе знаёмыя. За салдатамі тэрміновай службы стаялі афіцэры пінскага РУУС. Яны ўсталявалі кардон перад намі і далі каманду салдатам ісьці на нас. А людзі праз гэты строй салдат унутраных войскаў размаўлялі з афіцэрамі, землякамі-пінчукамі.

Пачаўся стыхійны мітынг, людзі пачалі выступаць, гаварылі, што хочуць ведаць праўду пра вынікі выбараў. Урэшце пачаўся штурм выканкаму. Мы трымаліся разам, праламілі строй унутраных войскаў і пачалі выціскаць афіцэраў да ракі, у выніку яны разьбегліся. Мы хацелі міру, не хацелі бойні. Прыйшлі да выканкаму ў майках, шортах, сланцах, мірныя людзі бяз зброі. Горад фактычна быў у нашых руках некалькі гадзін...

Мясцовыя сілавікі не хацелі ўжываць гвалт


— Як потым стала вядома, кіраўніцтва гораду выклікала МНС (у нас тры атрады), але яны не прыйшлі на дапамогу пінскаму ГУУС, адмовіліся выйсьці супраць народу. Пасьля другой гадзіны ночы ў Пінск на 3 гелікоптэрах прывезьлі брыгаду АМАПу з-пад Менску. У іх была каманда на жорсткае падаўленьне... Цяпер сярод палітзьняволеных 14 чалавек зь Пінску.

Судзьдзя крымінальнай калегіі Пінску і Пінскага раёну Аляксей Пацко 10 жніўня прыйшоў у судовую залю, паглядзеў на людзей, якіх даставілі пасьля ночы затрыманьняў, склаў тэчкі і выйшаў з залі. У той жа дзень падаў заяву на звальненьне. Такім чынам, быў у Пінску судзьдзя — «той, які не страляў».

Пра вымушанае рашэньне зьехаць зь Беларусі


— Наша дабрачынная арганізацыя аказвала дапамогу пацярпелым ад рэпрэсій. Дакумэнтальныя сьведчаньні гвалту я вывезла з сабой. Гэта і дыктафонныя запісы ўсіх пацярпелых, якія зьвярнуліся па дапамогу ў «Палескую дабрыню», і даведкі з траўмапункту мясцовага шпіталя. Я хачу ўсю гэтую інфармацыю агаласіць, каб распачаць справу па ўнівэрсальнай юрысдыкцыі. Хоць празь дзесяць гадоў, але ўсіх вінаватых трэба прыцягнуць да адказнасьці.

Разам з дачкой на акцыі ў Менску
Разам з дачкой на акцыі ў Менску

У Пінску ў верасьні пратэсты пачалі сьціхаць праз моцныя рэпрэсіі, і мы з 12-гадовай дачкой езьдзілі ў Менск на акцыі. Пасьля гэтага да яе ў школу пачалі прыходзіць з органаў апекі. Пайшоў прэсінг і на мяне. Затрымалі на працы і вялі ў кайданках праз увесь горад у суд, каб судзіць па артыкуле 23.34. На мяне было ўжо падрыхтаванае рашэньне аб 15 сутках арышту, але ў сувязі з тым, што са мной было пасьведчаньне аб нараджэньні дачкі, судзьдзя «перапісаў» рашэньне на штраф 30 базавых.

З суду адразу завялі ў пракуратуру, дзе вынесьлі папярэджаньне за ўдзел і за вядзеньне мітынгу (а я была вядучай мітынгаў у падтрымку Сьвятланы Ціханоўскай). Я адчувала, што мне небясьпечна заставацца. Валянтэры давезьлі мяне да гомельскай мяжы, далей 4 кілямэтры па нэўтральнай паласе ўначы я ішла зь дзіцем. У мяне быў заплечнік, 200 даляраў і дакумэнты, якія сьведчаць пра гвалт над 65 людзьмі. Я ведаю, што людзі, якія прайшлі катаваньні, будуць згадваць не пра лядовыя палацы, а пра бязьвінную кроў дзяцей...

Ігар Лосік Кацярына Андрэева Ірына Слаўнікава Марына Золатава Андрэй Кузьнечык
XS
SM
MD
LG