Маратон “Атлянтыдаў”, якія прагучалі на хвалях Свабоды ў сэрыі “Жыцьцё і сьмерць мітаў”. Штодня ад аўторка да суботы адмысловыя знаўцы разгадваюць тайны найноўшай беларускай міталёгіі. Тэма сёньняшняга выпуску – “Літва”. Удзельнічае этнакультуроляг Аляксей Дзермант.
Паўтор ад 15 студзеня 2009 г.
Літва — этнонім і палітонім, які ўжываўся ў гістарычных крыніцах у розных сэнсах. Пачаткова гэтае найменьне адносілася да балцкага племя, а з утварэньнем Вялікага Княства Літоўскага яно пашырылася на ўсю тэрыторыю дзяржавы, куды ўваходзіла і ўся цяперашняя Беларусь.
Літва — ня толькі этнічны і гістарычны назоў, але таксама і міталягічны, бо ўжо з самых першых яго згадак мы можам казаць пра пэўны комплекс прыкметаў, якія утвараюць “літоўскі” міт, істотны і для беларускай ідэнтычнасьці.
*****************
Вячаслаў Ракіцкі: Калі ўпершыню і ў зьвязку зь якімі варункамі згадваецца найменьне Літва?
Аляксей Дзермант: Упершыню Літва (Lituae) згадваецца пад 1009 годам у хроніцы “Кведлінбурскія аналы” з нагоды забойства на мяжы Прусіі, Русі і Літвы місіянэра Бруна. Дарэчы, гэтыя акалічнасьці мне здаюцца невыпадковымі, бо і ў пазьнейшыя часы вобраз Літвы шмат у чым вызначаўся яе прыхільнасьцю да паганства альбо нейкім адмысловым становішчам у межах хрысьціянскага сьвету. І сёлета мы будзем адзначаць тысячагодзьдзе першай пісьмовай згадкі Літвы.
Паўтор гэтай перадачы ў эфіры "Свабоды" 24 верасьня. Цалкам чытаць перадачу ТУТ.
Літва — этнонім і палітонім, які ўжываўся ў гістарычных крыніцах у розных сэнсах. Пачаткова гэтае найменьне адносілася да балцкага племя, а з утварэньнем Вялікага Княства Літоўскага яно пашырылася на ўсю тэрыторыю дзяржавы, куды ўваходзіла і ўся цяперашняя Беларусь.
Літва — ня толькі этнічны і гістарычны назоў, але таксама і міталягічны, бо ўжо з самых першых яго згадак мы можам казаць пра пэўны комплекс прыкметаў, якія утвараюць “літоўскі” міт, істотны і для беларускай ідэнтычнасьці.
*****************
Вячаслаў Ракіцкі: Калі ўпершыню і ў зьвязку зь якімі варункамі згадваецца найменьне Літва?
Аляксей Дзермант: Упершыню Літва (Lituae) згадваецца пад 1009 годам у хроніцы “Кведлінбурскія аналы” з нагоды забойства на мяжы Прусіі, Русі і Літвы місіянэра Бруна. Дарэчы, гэтыя акалічнасьці мне здаюцца невыпадковымі, бо і ў пазьнейшыя часы вобраз Літвы шмат у чым вызначаўся яе прыхільнасьцю да паганства альбо нейкім адмысловым становішчам у межах хрысьціянскага сьвету. І сёлета мы будзем адзначаць тысячагодзьдзе першай пісьмовай згадкі Літвы.
Паўтор гэтай перадачы ў эфіры "Свабоды" 24 верасьня. Цалкам чытаць перадачу ТУТ.