Расейская служба Радыё Свабода здолела пацьвердзіць з адкрытых крыніц інфармацыю аб гібелі ў баі пад сырыйскім горадам Дэйр-эз-Зор яшчэ двух наймітаў «ЧВК Вагнера», імёны і прозьвішчы якіх былі апублікаваныя 4 верасьня Службай бясьпекі Украіны.
У аўторак урад Расеі ўнёс у Думу законапраект, які забароніць вайскоўцам публікаваць у інтэрнэце і СМІ інфармацыю пра сябе і сваіх калег: фатаграфіі, відэа, дадзеныя пра сваё месцазнаходжаньне і пра свае вайсковыя часткі. Гэта ня першая спроба расейскіх уладаў загадам схаваць факт удзелу сваіх вайскоўцаў у канфліктах, у якіх яны паводле афіцыйнай вэрсіі ня ўдзельнічаюць, напрыклад — у вайне на ўсходзе Украіны.
Так, у траўні 2017 году Міністэрства абароны Расеі распрацавала законапраект, які абавязвае вайскоўцаў даваць справаздачу аб публікацыі ў інтэрнэце сваіх пэрсанальных дадзеных. Гэтыя абмежаваньні, цалкам верагодна, закрануць і расійскіх наймітаў з «ЧВК Вагнера», якія напаўафіцыйна якія дзейнічаюць у той жа Украіне, у Сырыі і Афрыцы (і, паводле шматлікіх сьведчаньняў, падпарадкоўваюцца Галоўнаму ўпраўленьню Генэральнага штабу, былому ГРУ).
Нягледзячы на тое што сьведчаньняў удзелу «вагнераўцаў» у ваенных канфліктах за межамі Расеі за апошні год сапраўды стала значна менш (на думку незалежных экспэртаў, гэта зьвязана менавіта з узмацненьнем жорсткасьці кантролю за публікацыяй такой інфармацыі ў інтэрнэце з боку іх камандаваньня), фатаграфіі і допісы, якія пацьвярджаюць удзел байцоў «ЧВК Вагнера» у сырыйскай вайне, па-ранейшаму можна адшукаць у профілях іх родных і сяброў. Радыё Свабода пераканалася ў гэтым, працягваючы вывучаць так званы «сьпіс СБУ» — апублікаваныя Службай бясьпекі Украіны дадзеныя аб 50 расейцах і грамадзянах іншых краін, якія загінулі 7 лютага пры спробе наступу на пазыцыі «Сырыйскіх дэмакратычных сіл» і амэрыканскіх вайсковых дарадцаў пад горадам Дэйр-эз-Зор.
Байцы «Сырыйскіх дэмакратычных сіл»
4 верасьня СБУ апублікавала імёны і прозьвішчы яшчэ дзевяці загінуўшых у гэтым баі расейцаў. 6 верасьня Радыё Свабода ўдалося пацьвердзіць дакладнасьць гэтай інфармацыі ў дачыненьні да некалькіх чалавек са сьпісу, у той жа час сваяк яшчэ аднаго — Сьцяпана Саламатава — катэгарычна адмаўляў у перапісцы з намі яго дачыненьне да вайны ў Сырыі. Паводле яго слоў, Саламатаў працаваў інжынэрам на сьвідравіннай ўстаноўцы ў Саудаўскай Арабіі і загінуў там у выніку няшчаснага выпадку. За мінулыя з гэтага моманту шэсьць дзён Радыё Свабода ўдалося знайсьці пацьверджаньні ўдзелу ў сырыйскай вайне і гібелі ў баі 7 лютага яшчэ двух чалавек са сьпісу ўкраінскай спэцслужбы, коратка пагутарыць зь іх сябрамі і сваякамі, а таксама атрымаць абвяржэньне з боку амбасады Расеі ў Саудаўскай Арабіі таго факту, што Сьцяпан Саламатаў загінуў у гэтай краіне.
Сяргей Макараў
Пад нумарам 32 у «сьпісе СБУ» значыцца жыхар гораду Сьцерлітамак Сяргей Юр’евіч Макараў, якому праз тыдзень, 20 верасьня, магло б споўніцца 34 гады. Паведамленьне аб яго сьмерці ў Сырыі ў баі 7 лютага першым апублікаваў 16 красавіка брат Макарава Аляксей (арыгінал, захаваная копія):
На наступны дзень, 17 красавіка, гэтую ж фатаграфію выклала ў сябе на старонцы жонка Аляксея Макарава Зарына (арыгінал, захаваная копія).
Той факт, што жалобныя пасты Аляксея Макарава і Зарыны Макаравай былі апублікаваныя толькі праз два зь лішнім месяцы пасьля бою пад Дэйр-эз-Зорам, ня дзіўна: многія сваякі загінулых у гэтым баі «вагнераўцаў», паводле іх словаў, атрымлівалі труны толькі праз доўгі час. Як сьцьвярджаў у інтэрвію Радыё Свабода кіраўнік апарату СБУ Ігар Гуськоў, дастаўка цел загінулых у Сырыі была прыпыненая незадоўга да прэзыдэнцкіх выбараў у Расеі, якія адбыліся 18 сакавіка. Цікава, што спачуваньні родным Макарава ў камэнтарах да гэтага допісу выказвае Людміла Апостал — маці яшчэ аднаго загінулага ў баі 7 лютага, грамадзяніна Расеі і Малдовы Ўладзіслава Апостала. У перапісцы з Радыё Свабода тыдзень таму яна пацвердзіла, што яе сын загінуў у Сырыі.
Аляксей Макараў адказаў на паведамленьне Радыё Свабода, але адмовіўся падрабязьней распавядаць пра тое, як яго брат трапіў у Сырыю. «Гэта яму ўжо не дапаможа», — напісаў ён. Па фатаграфіі на старонцы ўдавы Сяргея Макарава Ксеніі (арыгінал, захаваная копія) можна зрабіць выснову, што шлях яе мужа на Блізкі Усход быў стандартным для многіх наймітаў «ЧВК Вагнера»: перад тым, як адправіцца ў Сырыю, ён ваяваў на ўсходзе Украіны ў складзе «Падразьдзяленьня спэцпрызначэньня Патрыёт», якое ўвайшло ў 2016 годзе ў склад «Палка спэцназу ДНР». Да Макарава ў Данецк прыяжджала сям’я, у альбоме яго ўдавы ёсьць фатаграфія мужа з іх дачкой каля гранітнага футбольнага мяча, усталяванага побач з футбольным стадыёнам «Данбас Арэна» (арыгінал, захаваная копія).
Сяргей Макараў (зьлева) на фоне сьцяга «Падразьдзяленьня спэцпрызначэньня Патрыёт»